varlığıma mektup

Anlamlandırmaya çalıştığım hayatın anlamlandıramadığım zamanlarında içime sızan bir ışıksın ve belki yaşamak için bir umut.Zihnimin kirli bunaltıcı gürültüsünün birtürlü dinmediği yapay sıradan zamanlarda aradığım belki adına sadece hitap şeklini bilmediğimden ötürü şey dediğim şeysin.Bilmiyorumki ismini cismini nesin sen  inançtan öte beni yaşamaya zorlayan gercekten hem cok zorlayan bazende içime su serpen biliyodum dedirten bir şey...nicedir arıyorum seni ,aslında gitgide daha cok yaklaştığımı  hissediyorum ama bazen tamamen kayboluyorsun işte o zamanlar hayat sıradan tatsız ve donuk.Seni bulursam dünyaya gelme sebebimide bulucakmışım gibi hissediyorum ruhummusun sen benim?                                                                                                         Ne tamamen bensin nede benden ayrı seni  bulabildiğim tek yer işte orayı  tarif etmeye zihnim kelime  bulamadı gördünmü sen inancımsın sen   yüreğimsin ve yüreğimdeki saf  sevgi...                        Sevdim elbet çilekli turtayıda, taze ekmek kokusunuda ,evladımıda,dostumuda ama değil senin sevgin öyle değil bir başka...                                                                                                                           Aradım buldum buldukça heyecenlandım heyecanlandıkça daha çok buldum ama daha cok     buldukça daha cok kandım daha cok yanıldım en son anladımki hiçbir bilgi yetmicek seni bulmama anlamama tek bildiğim sen hep vardın sonsuza dek varolucaksın belki aynı şimdiki gibi belki tamamen farklı.